Şu dünya da insanları gözümü kapatarak dinlemek istiyorum bazen.
En azından kafam da, onların kendilerini anlattıkları insan şekline göre, olmak istedikleri insanı,
tasavvur edebilmek için.
Gözü açık dinlerken zorlanıyorum çünkü!
Anlattıkları ve davranışları örtüşmüyor. Dedikleri yaptıklarına uymuyor!
Hareketleri diken olup ya arkamı dönünce, sırtıma veya yüzümü dönünce, gönlüme batıyor.
İkiside canı mı acıtıyor.
Ancak gözümü kapatarak katlanabiliyorum çoğuna. “Gözden uzak olan gönülden de uzak olur” muş, diyorum kendime. Ne gözüme deysin gözleri ne de gönlüme.
F.A.G.
About Author
